گل گاوزبان یک گیاه علفی به طول ۷۰ – ۴۰ سانتی‌متر است. این گیاه در مزارع و گاهی زمین‌های بایر می‌روید. منشأ اولیه آن دمشق بوده است.
از تجزیه شیمیایی گیاه گل گاوزبان مهم‌ترین ماده‌ای که به دست می‌آید نیترات دو پتاس می‌باشد و بیشتر خواص آن مربوط به این ماده است.
گل گاو زبان گیاهی طبی است که تقریباً تمامی اجزاء آن ، اعم از گل ها و برگ ها و دانه های آن به عنوان دارو استفاده می شود. همچنین دانه های این گیاه را برای تهیه روغن مورد استفاده قرار می دهند.
گل گاوزبان دارای طبیعت گرم و اثر نشاط‌آور، مقوی تمام بدن و آرامش‌بخش است.
در معالجه تب‌های دانه‌ای مانند سرخک، آبله‌مرغان مصرف دم کرده آن با لیموعمانی اثر شفابخشی دارد. این دم کرده در درمان دردهای ناشی از سنگ کلیه و دفع سنگ مثانه نیز بسیار مفید است. اگر دچار آلرژی‌های فصلی می‌باشید توصیه به مصرف دم کرده گل گاوزبان است. دم کرده گل گاوزبان برای درمان جوش‌های دهان، آفت دهانی بسیار نافذ است.
خواص درمانی گل گاو زبان
برای گل گاو زبان، فواید زیادی نام برده‌اند، مهم‌ترین آن‌ها که به اثبات رسیده و تقریباً تمامی اطبا از گذشته تا حال بر آن توافق دارند؛ عبارت است از:
تقویت‌کننده اعصاب و روان و حواس پنجگانه، و نشاط‌آور است.

گل گاو زبان و برگ های تصفیه کننده خون است.

آرام کننده اعصاب است.
عرق آور است.
ادرار آور است.
گل گاو زبان کلیه ها را تقویت می کند.
سرماخوردگی را برطرف می کند.
برگ تازه گل گاو زبان برای درمان جوش‌های چرکین دهان اطفال، برفک، سستی بیخ دندان و رفع حرارت دهان موثر است.
عرق گل‌گاوزبان برای امراض سوداوی، وسواس و خفقان مفید است.
گل گاو زبان دارای منیزیم بوده و از سرطان پیشگیری می‌کند.

در درمان اختلال حواس کاربرد فراوانی دارد.
گل گاو زبان شکم را نرم و کیسه صفرا را باز می‌کند، اَخلاط سوخته سوداوی را از معده خارج و عوارض آن را از بین می‌برد.
در تنظیم اختلالات ادراری و تعریق، موثر است.

گل گاو زبان در درمان برونشیت موثر است.
بی اختیاری دفع ادرار را درمان می کند.
التهاب و ورم کلیه را درمان می کند.
گل گاو زبان در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
ضماد برگ های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C می باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می ریزند.

دم‌کرده گل گاوزبان، دمنوشی برای سرماخوردگی
گاهی اوقات سرفه‌های فصل سرما را هیچ قرص و شربتی درمان نمی‌کند اما تجویز یک جوشانده سنتی مانند گل گاوزبان به صورت مرهمی قوی عمل خواهد کرد.
دم‌کرده گل گاوزبان را به همراه کمی لیمو عمانی، یک دمنوش مناسب برای مقابله با سرماخوردگی است. این دمنوش به شرط ترش نبودن به خصوص در ابتدای شروع علائم سرماخوردگی، یک نوشیدنی مناسب برای بهبود حال بیمار است.
گل گاوزبان در درمان سرفه‌های مزمن، وقفه‌های تنفسی و آسم‌های خفیف نیز موثر است. در درمان سرفه‌های خشک می‌توان گیاه گل گاوزبان را با بابونه، سنبل‌الطیب، شقایق مخلوط نموده و دم کرده حاصل از این چند گیاه را روزی ۳-۲ بار بنوشید.

فواید گل گاو زبان برای پوست ، مو و ناخن
جوشانده گل گاو زبان برای بهبود وضعیت مو، ناخن و پوست تاثیر فراوانی دارد.

عُصاره برگ گل گاوزبان به عنوان ترکیبی نرم کننده برای پوست خشک و برطرف نمودن خارش های پوستی به کار می رود.

افشره برگ گل گاوزبان را می توان با مقدار مساوی آب رقیق نمود و برای خشکی و یا خارش پوست و همینطور جوش های عصبی روی پوست مالید.

مصرف گل گاو زبان در بارداری، شیردهی و در کودکان
زنان باردار بایستی از مصرف گل گاو زبان در ایام حاملگی خودداری نمایند.چرا که به علت داشتن آلکالوئیدها ممکن است باعث آسیب به جنین شود.

بسیاری تصور می کنند مصرف داروهای گیاهی برخلاف داروهای شیمیایی کاملاً بی ضرر و بدون عوارض است؛ در حالی که امروزه ثابت شده عوارض داروهای گیاهی دست کمی از داروهای شیمیایی ندارد. این مسئله به خصوص در دوران بارداری اهمیت بیشتری دارد و زنان حامله بایستی از هرگونه مصرف خودسرانه انواع جوشانده ها یا دم کرده های گیاهی در بارداری خودداری کنند.
همچنین گل گاوزبان به علت داشتن آلکالوئید برای زنان شیرده و کودکان نیز مضر است، مصرف بیش از پنج روز متوالی این گیاه ممکن است باعث عادت ماهانه در زنان شود؛ بنابراین پس از پنج روز استفاده از آن در صورت نیاز، سه روز فاصله انداخته، سپس دوباره مصرف کنید.

مراقب باشید: گل گاوزبان فشارخون را بالا می‌برد
داروهای گیاهی مانند داروهای شیمیایی دارای عوارض هستند، به طور مثال گل گاوزبان فشارخون را افزایش می دهد و نباید مبتلایان فشارخون از آن استفاده کنند. اگر مبتلایان به فشارخون می خواهند گل گاوزبان مصرف کنند باید از مصلح آن یعنی لیمو هم استفاده کنند.  مصلح به ماده غذایی یا گیاه دارویی اطلاق می‌شود که عوارض گیاهان دارویی را از بین می‌برد و آن را تعدیل می‌کند. همان طور که می‌دانید به اغلب مبتلایان به فشارخون که دچار ناراحتی اعصاب می‌شوند توصیه می‌شود گل گاوزبان مصرف کنند درحالی‌که این بیماران با خوردن آن دچار عوارض می‌شوند. پس داروهای گیاهی حتماً باید از سوی متخصصان مربوطه تجویز شوند.
گل گاوزبان به علت داشتن آلکالوئید برای زنان حامله و شیرده مضر است.
مصرف بیش از ۵ روز مداوم این گیاه ممکن است باعث عادت شود؛ بنابراین پس از ۵ روز استفاده از آن در صورت نیاز، ۳ روز فاصله انداخته و سپس دوباره مصرف کنید.
نکته‌ی دیگری که باید متذکر شد این است که معمولاً با گل گاوزبان، سنبل‌الطیب نیز مصرف می‌شود باید بدانید که مصرف زیاد سنبل‌الطیب، در کنار خاصیت آرام بخشی، می‌تواند باعث مسمومیت شود. مقدار زیاد این داروی گیاهی، علائمی مثل خستگی، احساس سبکی سر، گشاد شدن مردمک چشم و مسمومیت کبدی به دنبال دارد و مصرف آن همراه با داروهای سیستم عصبی مرکزی مثل ضد افسردگی‌ها، ضد اضطراب‌ها، آرام‌بخش‌ها، خواب‌آورها و آنتی‌هیستامین‌ها می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

طرز تهیه دم‌کرده گل گاوزبان و لیموعمانی
مواد لازم:
گل گاوزبان: ۳ قاشق غذاخوری
لیموعمانی : ۲ عدد
عسل : ۲ قاشق مرباخوری در هر لیوان
آب جوش : ۴ لیوان
 طرز تهیه:
لیموعمانی‌ها را سوراخ کرده و یا از وسط نصف کنید به همراه گل گاوزبان و آب جوش در قوری چینی بریزید و اجازه دهید روی حرارت ملایم به مدت ۳۰ دقیقه دم بکشد. سپس دم کرده را در یک لیوان و یا فنجان بزرگ بریزید عسل را بیفزایید و هم بزنید تا کاملا حل شود. حال به آرامی میل کنید.

منبع : بیتوته

خاویار یک ماده غذایی پرانرژی است که طعم و بویی بسیار خوشایند دارد. به طور عمده پروتئین موجود در خاویار متشکل از اسیدهای آمینه آرژنین ، هیستامین ، ایزولوسین ، لیزین و میتونین است.

چربی موجود در خاویار نیز به دو دسته عمده تقسیم می شود که عبارتند از “۲۵ درصد کلسترول ” و “۷۵ درصد لستین”.

مصرف خاویار از ابتلا به بیماری افسردگی و بیماری های قلبی عروقی پیشگیری می کند؛ چرا که در خاویار غلظت اسیدهای چرب از نوع امگا ۳بسیار بالاست.

بعلاوه خاویار غنی از ترکیبی به نام “ctacosand”است که نوعی الکل چرب با زنجیره بلند است و در بدن به اسیدهای چرب تبدیل می شود.

این اسیدهای چرب به دست آمده در سنتز میلین (پوشش سلول عصبی) نقش بسزایی ایفا می کند. به همین دلیل مصرف خاویار در سلامت سلول های عصبی بسیار موثر است.

در کشورهایی که ماهی و خاویار در عادات غذایی مردم جایگاه ویژه ای دارد، میزان ابتلا به افسردگی بسیار کمتر از دیگر کشورها است.

وجود اسیدهای چرب” امگا ۳ ” در خاویار مانع از افزایش کلسترول خون و به دنبال آن باعث پیشگیری از ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می شود. بعلاوه مصرف خاویار در پیشگیری از ابتلا به بیماری های آرتریت رومائید (التهاب مفاصل)، بیماری های دستگاه گوارش و بعضی از انواع سرطان بسیار موثر است.

خاویار از نظر عنصر آهن نیز غنی است و به همین دلیل مصرف آن در افراد مبتلا به کم خونی ناشی از فقر آهن نیز توصیه می شود.

روش مصرف

خاویار خود به تنهایی اشرافی‌ترین صبحانه جهان محسوب می‌گردد. بسیاری آن را به شکل خام و یا همراه با زرده تخم مرغ یا خرده پیاز میل می‌کنند و گروهی نیز به اندازه نوک قاشقی از آن را همراه با سبزیجات معطر یا قطعه کوچکی از نان و کره می‌خورند. بعضی علاقمندان خاویار، آن را سرد و با یک قاشق کوچک و بدون نان میل می‌کنند. برخی بوی تند ماهی مانند آن و طعم شورش را بسیار دوست می‌دارند هرچند طعم و بوی خاویار ممکن است برای بسیاری اصلاً خوشایند نباشد.

همانگونه که خاویار سیاه در ایران و جنوب روسیه شناخته شده‌تر است، خاویار سرخ در سیبری و خاور دور طرفداران بیشتری دارد. گرچه خاویار سرخ از خاویار سیاه ارزانتر است اما طعم و ارزش غذایی آن دست کمی از خاویار سیاه ندارد. خاویار سرخ یا سیاه را می‌توان در تمامی فروشگاه‌های مواد غذایی روسیه خریداری کرد. در اغذیه فروشی‌ها چند دانه خاویار سرخ بر روی برشی از نان با یک برگ جعفری سرو می‌شود.

ماهیان خاویاری یا استورژون ، از خانواده تاس‌ماهیان، از جمله گونه‌های آب‌زی کم نظیری هستند که از قدمتی چند صد میلیون ساله که به عصر ژوراسیک باز می‌گردد بر خوردارند و از این رو ماهیان خاویار را فسیل‌های زنده جهان می‌نامند که همراه با تکاملی فیلوژنی تا به امروز باز مانده‌اند. این ماهیان به ۲۷ گونه و زیرگونه در جهان تقسیم می‌شوند که از این تعداد ۶ گونه در دریای خزر زندگی می‌کنند. ارزش ماهیان خاویاری نه به جهت استفاده از گوشت آنان که به واسطه تخم آنان است که به خاویار یا مروارید سیاه مشهور است. خاویار انواع گوناگونی دارد چون خاویار طلایی و سرخ و سیاه که البته در این میان خاویار سیاه از ارزشی قابل توجه برخوردار است.

دریای خزر به تنهایی ۹۳ در صد از ذخیره خاویار و ماهیان خاویاری جهان را در خود جای داده‌است. همچنین ۵ گونه از ماهیان خاویاری ممتاز جهان نیز در این دریا میزیند که به ترتیب کیفیت عبارت‌اند از «فیل ماهی»، «قره برون یا ماهی خاویاری ایران»، «ماهی خاویاری گلد (چالباش) یا روس»، «ماهی شیپ»، «ماهی ازون برون».

فیل ماهی بزرگ‌ترین ماهی آب‌های داخلی ایران است که از نقطه نظر کیفیت خاویار رتبه اول را به خود اختصاص داده‌است نام دیگر ان بلوگا است و نمونه‌هایی از آن با وزنی در حدود ۱۴۰۰ کیلوگرم و سنی بیش از ۱۰۰ سال صید شده‌است. هر ۲ یا ۳ سال یک بار تخم ریزی می‌کند و بین ۱۴ و ۱۷ سالگی بالغ می‌شود و به واسطه بهترین خاویار، رتبه گرانترین ماهی و خاویار جهان را داراست. از قامتی معادل یک و نیم متر تا بیش از چهار متر بر خوردار است، رکورد صید آن در ایران ۶۲۰ کیلوگرم بوده‌است.

قره برون یا تاس‌ماهی ایران، در حال حاضر گونه‌ای مستقل محسوب می‌شود، اما پیش‌تر آن را زیرگونه‌ای از ماهی روس می‌دانستند. «قره‌برون» به ترکی به معنای «بینی سیاه» است که از رتبه دوم ارزش بر خوردار است. در حال حاضر به واسطه تکثیر مصنوعی از نقطه نظر تعدد از گونه روس پیشی گرفته‌است. از گونه روسی بزرگ‌تر می‌باشد و کیفیت خاویاری برتر از وی را نیز دارا می‌باشد از نظر ظاهری تا حدی شبیه به هم می‌باشند گرچه رنگی تیره تر همراه با رنگ دانه‌های سفید رنگ که تا بینی وی ادامه پیدا کرده وی را از نظر ظاهری از تاس ماهی روس جدا می‌کند. وزنی معادل ۶۰ تا ۱۳۰ کیلوگرم دارد و طولی معادل ۱ متر تا بیش از ۲ متر که در فاصله ۱۲ تا ۱۴ سالگی بالغ می‌گردد.

تاس ماهی روس یا چالباش در زمره گونه‌هایی است که در تمام نقاط دریای خزر یافت می‌شود و خاویار آن را نیز به اصطلاح طلایی می‌نامند که از رتبه سوم ارزش بر خوردار است و در فاصله ۱۲ تا ۱۶ سالگی به سن تخم دهی می‌رسد و بالغ می‌شود. از طولی معادل ۱ تا ۲ متر بر خوردار است و وزنی معادل ۶۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم.

ماهی خاویار شیپ معمولاً ماهی مهاجری است که به واسطه تخم‌ریزی به سواحل ایران می‌آید و در رودخانه‌های آبریز دریای خزر تخم‌گذاری می‌کند. از عمری معادل ۳۰ سال بر خوردار است، سبک وزن است و از تعدد کمی هم بهره می‌برد. از نقطه نظر ارزش در رتبه چهارم قرار دارد. با طولی بیش از ۱ متر و وزنی سبک، در فاصله ده سالگی تا ۱۴ سالگی بالغ می‌گردد و به سن تخم‌دهی می‌رسد.

ماهی اوزون برون (دراکول) کوچک‌ترین ماهی خاویار دریای خزر می‌باشد که در ایران به اشتباه کلیه ماهیان خاویاری را به نام وی اوزون برون می‌نامند. از نقطه نظر کیفی در رتبه آخر قرار دارد چرا که از خاویار ریزتر و ارزانتری بهره می‌برد. از نظر تکثیر مصنوعی با مشکلاتی مواجه‌است و تعداد آن نیز در شرایط طبیعی رو به کاهش می‌رود. در ترجمه نام وی بینی دراز است. در فاصله ۸ تا۱۲ سالگی بالغ می‌شود. قامتی معادل ۱ تا ۱٫۵ متر و وزنی سبک‌تر در قیاس با دیگر ماهیان این خانواده در دریای خزر دارد.

منبع : سایت بیتوته

شیرین بیان از جمله گیاهان دارویی خودرو است و کمتر مورد کشت قرار می‌گیرد. برگ های آن مرکب است و از ۴ تا ۷ زوج برگ به اضافه یک برگچه انتهایی تشکیل یافته ‌است که به سبب ترشح شیره، چسبنده‌اند. گل های این گیاه به رنگ های ارغوانی، زرد یا بنفش یا آبی مایل به سفید هستند و میوه‌اش شامل ۵ تا ۶ دانه مایل به قهوه‌ای است. ریشه و ساقه زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد.

 ترکیبات شیرین بیان

قسمت مورد استفاده شیرین بیان، ساقه‌های زیرزمینی و ریشه‌های گیاه است که دارای ترکیبات مختلفی است. مهم‌ترین ماده ای که موجب شیرینی شیرین بیان می شود، ترکیب موجود در ریشه‌های گیاه به نام اسید گلیسریزیک است که ۵۰ برابر شکر شیرینی دارد. اسید گلیسریزیک با افزایش سن گیاه افزایش می‌یابد.

ترکیبات موجود در ریشه شیرین بیان برای مقابله با پوسیدگی دندان مفید هستند. همچنین خاصیت ضدمیکروبی داند، بنابراین می‌توان از شیره این گیاه به عنوان ماده ضدپوسیدگی در محلول‌های شستشوی دهان و نیز خمیر دندان‌ها استفاده کرد.

خواص شیرین بیان

۱- مهم ترین خاصیت شیرین بیان که جدیدا کشف شده است، درمان زخم معده و سرطان معده است.

۲- این گیاه برای تقویت عمومی بدن مفید است و خوردن آن از پیری زودرس جلوگیری می‌کند و برای نرم کردن سینه موثر است.

۳-زخم‌ها و تاول‌های پوست را با دم کرده شیرین بیان شست‌وشو دهید تا زود خوب شوند.

۴-گیاه شیرین بیان ملین است و برای درمان سوء هاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.

ریشه و ساقه گیاه شیرین بیان

*برای برطرف کردن زخم و التهاب دهان می توان ریشه شیرین بیان را مکید.

* این گیاه ورم معده را برطرف می‌کند و تنگی نفس را تسکین می‌دهد.

*این گیاه چشم را تقویت کرده و رفع سردرد می کند. برای این منظور ۲ گرم ریشه شیرین بیان را پودر کرده و با یک گرم شکر و یک گرم رازیانه مخلوط کنید. سپس آن را در آب خیس کرده و هر روز بخورید.

* اگر شیرین بیان را قبل از غذا مصرف کنید، برای لاغری موثر است.

*برای درمان موخوره، دم کرده شیرین بیان را به سر بمالید و برای رفع بوی بد زیر بغل و پا از برگ های شیرین بیان پماد درست کرده در این قسمت‌ها بگذارید.

*در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می‌شود.

*امروزه نیز عصاره شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه است.

* شیرین بیان همچنین مدر (ادرارآور) است و می‌توان از آن به عنوان عامل ضدویروس موضعی برای زخم و التهاب زونا، چشم، دهان و دستگاه تناسلی استفاده کرد.

 مضرات مصرف زیاد شیرین بیان

• مصرف بی رویه شیرین بیان یا سایر فرآورده‌های آن به سبب تحریک غدد فوق کلیوی و ترشح بیش از اندازه هورمون آلدوسترون مضر است. این حالت سبب عوارضی چون اختلال در فعالیت های متابولیسمی و بالا رفتن فشار خون می‌گردد. در صورت مصرف بیش از ۲۰ گرم در روز، بروز عوارض نامطلوب بعید نیست.

• استفاده زیاد از شیرین بیان برای طحال نیز مضر است.

• مصرف بسیار زیاد شیرین بیان ممکن است به بروز حالاتی خطرناک نظیر فشار خون و حتی سکته قلبی منجر شود.

• برخی از افراد با مصرف زیاد شیرین‌بیان دچار درد عضله و عده‌ای دیگر دچار کرختی دست و پا می‌شوند.

• مصرف زیاد این ماده سبب افزایش وزن نیز می‌شود.

چه کسانی باید از مصرف شیرین بیان خودداری کنند؟

در صورت بالا بودن فشار خون یا داشتن ناراحتی کلیه، قلب یا کبد باید از مصرف شیرین بیان پرهیز کرد.

مصرف این گیاه و فرآورده‌های آن برای زنانی که در دوران بارداری یا شیردهی‌اند، ممنوع ‌است.

تهیه دم کرده شیرین بیان

برای درست کردن دم کرده ی شیرین بیان باید ۵۰ گرم ریشه شیرین بیان بدون پوست را آسیاب کنید و در یک لیتر آب جوش بریزید و بگذارید مدت ۱۰ دقیقه دم بکشد.

برای درست کردن جوشانده شیرین بیان نیز باید ۵۰ گرم ریشه شیرین بیان بدون پوست را آسیاب کرده و در ۱۰۰ گرم آب بریزید و آنقدر بجوشانید که دوسوم آن باقی بماند.

عصاره شیرین بیان

با جوشاندن ریشه گیاه شیرین بیان و تبخیر بخش عمده آب آن، ماده‌ای سیاه‌ رنگ (مایل به قهوه‌ای) به دست می‌آید که همان عصاره است. این ماده به دو صورت جامد و شیره عرضه می‌گردد. عصاره شیرین بیان در پزشکی، داروسازی، صنایع غذایی و بهداشتی مصارف متعددی دارد.

کاربرد اصلی این ماده، (در کشورهای غربی) شیرین کردن فرآورده‌های غذایی است، چون ۵۰ برابر قند (ساکاروز) شیرینی دارد و علاوه بر این، خواص دارویی هم دارد.

فرآورده های شیرین بیان

در اروپا آب‌نبات هایی با طعم تند از شیرین بیان تهیه می شود که طرفدار زیادی هم دارد. البته باید گفت که طعم اغلب این گونه تنقلات با روغن تخم انیسون (بادیان رومی) تامین می‌شود و مقدار واقعی شیرین‌بیان در آنها بسیار کم است.

از چاشنی شیرین بیان در تهیه نوشیدنی های غیرالکلی استفاده می شود.

مردم ایتالیا دوست دارند که شیرین بیان را به شکل طبیعی استفاده کنند، به این نحو که ریشه این گیاه را پس از شستن، به عنوان خوشبو کننده دهان می جوند.

در آشپزی چینی، شیرین بیان مانند چاشنی های دیگر در پخت غذاها استفاده می‌شود و اغلب برای خوش‌طعم کردن سوپ ها به کار می‌رود.

شیرین بیان در سوریه نیز خواهان زیادی دارد و به صورت نوشیدنی در بازار عرضه می‌شود.

منبع:تبیان

خوردن کرفس شما را از دردهای معده، فشار خون بالا، بوی بد دهان، یبوست، ناراحتی های اعصاب، عفونت مجاری ادراری، آرتروز، روماتیسم نجات می دهد.

پیشینیان کشورمان در گذشته به کرفس، اسامی دیگری نسبت می دادند و این گیاه به کرسب یا کرفش معروف بود اما با گذشت زمان این اسامی تغییر یافته و این روزها همگی آن را با نام کرفس می شناسیم. کرفس انواع متفاوتی مثل ریشه ای، برگی، دمبرگی، آبی و کرفس مشک دارد.

کرفس گیاهی از خانواده ی چتریان است و در سراسر جهان می روید. کرفس سرشار از ویتامین B6، منیزیم، کلسیم و فسفر است. ویتامین های A و K، پتاسیم، منگنز و فیبر غذایی از دیگر مواد مفید موجود در کرفس هستند.

کرفس چربی اشباع شده وکلسترول بسیار پایینی دارد. این گیاه را می توان تا هفت هفته در دمای ۰ تا ۲ درجه ی سانتی گراد نگه داشت؛ گیاه در این شرایط خواص غذایی خود را حفظ می کند.

برگ کرفس حاوی مقدار قابل توجهی ویتامین A  (بتاکاروتن) است در حالی که ساقه کرفس منبع ویتامین هایB6,B2,B1 ویتامین C و همچنین پتاسیم، اسید فولیک، کلسیم، منیزیوم، آهن، فسفر، سدیم و چند نوع از اسیدهای امینه ضروریست. هورمونهای گیاهی موجود در گیاه کرفس به همراه روغن های ضروری آن نه تنها طعم معطری به کرفس می دهند، بلکه در کنار بقیه املاح و ویتامین ها کرفس را به معجونی تبدیل می نمایند که در حقیقت می تواند داروی هردردی باشد.

کرفس حداقل هشت ترکیب ضد سرطانی را در خودش جای داده است و از رشد تومورهای سرطانی پیشگیری می کند و می تواند تخریب ناشی از رادیکال های آزاد را به حداقل برساند.

گیاه کرفس منبعی فوق العاده از ویتامین ث است. این ویتامین به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند. مصرف سبزیجات و میوه های غنی از ویتامین ث می تواند علایم سرماخوردگی را کاهش دهد یا از شدت این بیماری بکاهد. بیش از ۲۰ نتیجه تحقیقاتی معتبر نشان می دهد که ویتامین ث بهترین ویتامین برای جنگ با سرماخوردگی است و همینطور با تخریب ناشی از رادیکال های آزاد مقابله می کند.

کرفس به طور طبیعی ملین خوبی است و برای درمان یبوست داروی گیاهی موثری به شمار می رود. بنابراین به افراد مبتلا به یبوست توصیه می شود در این فصل بیش از هر چیز کرفس بخورند.

خواص کرفس  برای لاغری

از جمله فواید کرفس و آب کرفس میتوان به کاهش وزن و لاغری اشاره کرد. اگر اضافه وزن دارید به جای دنبال کردن رژیم های سفت و سخت در روز چندبار آب کرفس بخورید. بدین ترتیب اشتهای شما برای خوردن شیرینی جات و غذاهای چرب و سنگین کم می شود و به تدریج با مصرف غذای کمتر به وزن دلخواهتان می رسید.

رادیکال های آزاد می توانند با اکسیداسیون کلسترول احتمال بروز حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهند. بنابراین مصرف ویتامین ث در سلامت قلب و عروق تاثیرگذار است و شما را از بیماری های قلبی، سکته و سرطان دور نگه می دارد. پس میتوانیم نتیجه بگیریم که یکی دیگر از خواص کرفس کاهش ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی ست.

یکی دیگر از خواص کرفس کاهش فشار خون است پس اگر نگران بالارفتن فشار خونتان هستید بهتر است بدانید که کرفس پتانسیل کاهش فشار خون را هم دارد و در طب سنتی چینی ها به عنوان داروی ضدفشار خون تجویز می شده است. تحقیقات اخیر دانشمندان هم این خاصیت کرفس را تایید می کند.

اگر مدام عصبی هستید و به قرص های آرامش بخش پناه می برید بهتر است کرفس را بیشتر در برنامه غذایی تان بگنجانید.از دیگر خواص کرفس میتوان به آرامش بخش بودن آن اشاره کرد.

در واقع کرفس ترکیبی را در خود جای داده که می تواند به آرامش ماهیچه های اطراف سرخرگ ها کمک کرده و به آنها اجازه می دهد کمی گشاد شوند. وقتی داخل سرخرگ ها فضای بیشتری وجود داشته باشد، خون می تواند با فشار کمتری به جریان درآید. این یکی از خواص کرفس است که سبب پایین آمدن سطح هورمون استرس هم می شود و استرس یکی از عوامل بالارفتن فشار خون است.

خانم های باردار، کرفس نخورند!

شاید بعضی افراد تصور می کنند هیچ یک از سبزیجات در دوران بارداری نمی توانند مضر باشند. درحالی که این تصور اشتباه است. گیاه مفیدی مثل کرفس با وجود خواص شگفت انگیز، در دوران حاملگی برای خانم ها ممنوع است چراکه ممکن است خوردن آن باعث سقط جنین یا به وجود آمدن نقص عضو شود. این در حالی است که افراد مبتلا به بیماری سنگ کلیه نباید از خوردن کرفس غافل شوند چون این گیاه، سموم بدن را از بین می برد، به علاوه برای کلیه های شما یک سنگ شکن طبیعی به حساب می آید.

منبع : سایت نمناک

فصل پاییز که می رسد بعضی از میوه های جنگلی به روی چرخ میوه فروش های دوره گرد خودنمایی می کنند. زغالخته و زالزالک و… . این میوه ها فقط به خاطر رنگ و طعم خاصشان توصیه نمی شوند چرا که مثل تمام نعمت های پر خاصیت خداوند برای درمان و تقویت انسان آفریده شده اند که برخی از این خواص را در ادامه می خوانید.

زالزالک گیاهی از خانواده رز است که سرشار از ویتامین های گروه B و ویتامین C می باشد. زالزالک یکی از گیاهان دارویی بسیار قدیمی در اروپا است. گل، برگ و میوه زالزالک همگی مصارف درمانی دارند. مواد شیمیایی موثر موجود در زالزالک عبارت اند:از فلاوونوئیدها، آنتوسیانیدین ها، پروآنتوسیانیدین ها و … که همگی از آنتی اکسیدان های بسیار موثر و قوی می باشند که حساسیت رگ های خونی را کاهش می دهند و از آسیب عوامل مخرب ایجادکننده اکسیداسیون (مانند آلودگی ها، دود سیگار، مواد شیمیایی موجود در غذاها و…) در رگ ها جلوگیری می کنند.

فعالیت این آنتی اکسیدان ها،میزان گرفتگی عروق کاهش می یابد و غذا رسانی به سلول های قلبی تسهیل می شود، در نتیجه منجر به بهبود جریان خون قلبی و نهایتاً بهتر شدن عملکرد ماهیچه های قلب می گردد که خستگی را کاهش می دهد و بسیاری از دردهای آنژینی را تسکین می بخشد.

زالزالک و بیماری های قلبی

عصاره برگ ها، گل و میوه این گیاه باعث افزایش انقباض ماهیچه های قلبی و ضربان قلب می شود. مطالعات نشان می دهد مصرف زالزالک باعث افزایش جریان خون و بهبود دردهای آنژینی (درد در ناحیه قفسه سینه) می گردد؛ زیرا علت دردهای آنژینی عدم دریافت خون سرشار از اکسیژن توسط قلب است؛ و مواد شیمیایی موثر موجود در زالزالک با افزایش جریان خون عروق کرونر قلبی، اکسیژن مورد نیاز این سلول ها را تامین و از این دردها جلوگیری می کنند. در ضمن زمانی که قلب توانایی خود برای پمپاژ خون به سمت اعضای بدن را از دست می دهد که در اکثر مواقع به علت سکته قلبی می باشد، مصرف زالزالک بسیار مناسب است.

ایجاد تعادل در فشارخون با زالزالک

زالزالک باعث کم شدن فشارخون در افراد می شود. همچنین از افت فشار نیز جلوگیری می کند. در حقیقت فشارخون را تعدیل می کند. همچنین باعث کاهش فشارخون در بیماران دیابتی نیز می گردد.

اثرات جانبی

مصرف میوه این گیاه در مقادیر معمولی اثرات مضری را به همراه ندارد؛ اما مصرف این گیاه به همراه سایر ضمایم مانند گل و برگ های آن؛ که به صورت دارو، عصاره یا دمنوش تهیه می شوند در مقادیر زیاد ممکن است منجر به بروز علائمی چون:سردرد، میگرن، خستگی، تهوع، تپش قلب، لکه های پوستی خفیف، خواب آلودگی، علائم بیماری های رودی معدی و… گردد. همچنین مصرف مقادیر زیاد این گیاه به شکل دارو برای خانم های باردار و شیرده مناسب نمی باشد.

تداخل با برخی داروها

زالزالک با بسیاری از داروهای بیماران قلبی تداخل دارد. این گیاه ممکن است عملکرد داروهای مربوط به نارسایی قلبی، فشارخون بالا، آنژین، آریتمی قلبی و … را محدود کند. اگر مشکلات قلبی دارید و دارو مصرف می کنید؛ بدون مشورت با پزشک خود از مقادیر زیاد زالزالک، عصاره، دمنوش یا داروهای تهیه شده از آن مصرف نکنید.

منبع: نمناک

آیا می دانستید مصرف روزانه چای در روز می تواند از بروز حملات قلبی و مغزی جلوگیری کند؟

خواص چای برای درمان و حفظ سلامت بدن

چای سیاه که پراستفاده ترین چای در دنیای غرب است، از برگ سبزچای که بعد از فرآوری آنرا در دمای ۱۲۰۰ درجه من غیرمستقیم  حرارت داده که به رنگ سیاه تغییر می کند ، با این فرآوری رنگ ، طعم و مزه آن تغییر نموده و به یک نوشیدنی گرم و دلپذیر تبدیل  می شود.

اما آیا می دانید همین خواص چای سیاهی که هر روز دم می کنید و نوش جان می کنید دارای فوایدی بسیار زیادی است؟

محتویات چای

برگ چای، دارای کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، پیگمان های فلاونیک، بازهای پوریک، تئوفیلین، ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است.

چای از تشکیل لخته های خونی در سرخرگ های اصلی جلوگیری می کند. پلاک ها در واقع ترکیبی از چربی خطرناک و کلسترول هستند.محققان هلندی به این نتیجه رسیدند که فالونوئید داخل چای سیاه باعث کاهش LDL – کلسترول بدخون  میشود که میتواند منجر به حملۀ قلبی و مغزی شود. علاوه بر آن، مردهائی که بیش از ۴ فنجان چای سیاه در روز مینوشند، نسبت به مردانی که فقط دو یا سه فنجان چای سیاه در روز مینوشند، به مراتب در معرض خطر کمتری برای سکتۀ مغزی هستند.

هر یک فنجان چای بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی گرم فلاوونوئید دارد. علاوه بر این ها میزان فلاوونوئید موجود در چای سیاه درست به همان اندازه چای سبز است.

پزشکان دانشگاه غرب استرالیا نیز در یک بازبینی جدید یادآور شدند که نوشیدن منظم چای سیاه یا چای سبز می تواند ۱۱ درصد خطر حمله قلبی و بیماری های قلبی را کاهش دهد.

متخصصان تغذیه معتقدند که به لحاظ تحویل آنتی اکسیدان ها، دو فنجان چای معادل پنج نوبت مصرف سبزیجات یا دو عدد سیب حاوی آنتی اکسیدان ها است. مزایای چای به طور چشمگیری به خاطر محتوای فلاوونوئید آن است.

چای سیاه همچنین میتواند باعث جلوگیری از رشد سرطان شود. محققان دانشگاه روتگرز نشان دادند که ترکیبی بنام TF-2 در چای سیاه باعث میشود سلولهای سرطان کولورکتوم (قسمتی از روده) دست به خودکشی بزنند ضمن اینکه این ترکیب تأثیری روی سلولهای سالم ندارد.

چای سیاه میتواند میکروبها از جمله میکروبهائی که باعث اسهال، ذاتالریه، التهاب مثانه، و عفونتهای پوستی میشوند را خنثی کند.

از خواص دیگر چای سیاه کمک به جلوگیری از پوسیدگی دندانها، کاهش میزان کلسترول، تسکین آرتروز ،از بین بردن تبخال و شاید هم کمک به سوختن چربی باشد.

نوشیدن مرتب چای، حافظه را تقویت کرده و راه جدیدی برای پیشگیری و درمان آلزایمر است.

همچنین بخار حاصل ازچای هنگام نوشیدن باعث شستشوی چشم و تقویت چشم میگردد .

خواص درمانی چای

* پیشگیری، تسکین علایم و تسریع بهبود سرماخوردگی و آنفولانزا

* ضد عفونی کننده و پیشگیری از بوی بد دهان

* پیشگیری و کاهش اثرهای دیابت نوع دوم

* حفظ تعادل آب و الکترولیت های بدن

* رفع خستگی و استرس

منبع : سایت نمناک

خوردن دانه جو تشنگی را فرو می نشاند. تب را برطرف می کند و به عنوان مقوی و تونیک عمل می کند. و مالت در هضم غذاهای نشاسته ای خیلی کمک می کند و برای کاهش ترشح شیر کاربرد دارد.

جو از نظر طبیعت طبق نظر حکمای سنتی سرد و خشک است و مواد مغذی آن از گندم کمتر است، ولی قابض و خشک کننده است.

غلیان صفرا و خون را تسکین می دهد و تب های گرم و تب های سل را تقلیل می دهد. مضر مثانه است، از این نظر باید با روغن و انسیون خورده شود.

جو زود هضم می شود ، مولد خون صالح است و به اصطلاح خونساز است ولی معده را سست می کند.

طبق گزارش مرکز دانش MNT که انعکاس بخشی از مقالات فواید غذاها را در بر می گیرد، خوردن نصف فنجان جو ۳۲۶ کالری، ۱۱.۵ گرم پروتئین، ۲ گرم چربی، صفر گرم کلسترول، ۶۸ گرم کربوهیدارت و ۱۶ گرم فیبر در رژیم غذایی روزانه را تامین می کند.

آمار جالب این است که مصرف نصف فنجان جو، ۳ درصد از نیازهای کلسیم روزانه، ۱۸درصد از آهن، ۴۰ درصد تیامین، ۲۵ درصد ریبو فلاوین، ۲۱ درصد نیاسین، ۱۵ درصد ویتامین B6 از فولات، ۳۰درصد منیزیم، ۲۵ درصد فسفر، ۱۲ درصد پتاسیم، ۱۷ درصد روی، ۲۳ درصد مس، ۵۰ درصد از سلنیوم و ۹۰ درصد از نیازهای منگنز بدن را بر آورده می کند و همچنین بتا گلوکان که یک نوع فیبر است در جو یافت می شود.

جو ، به نظر می رسد که از چند طریق در کاهش کلسترول مؤثر است. یکی این است که شبیه داروهای شیمیایی ضد کلسترول بازار، در مکانیسم ساخت کلسترول در کبد دخالت کرده و کلسترول را کاهش می دهد. محققان وزارت کشاورزی آمریکا در مرکز تحقیقات مادیسن سه ترکیب جداگانه در جو کشف کرده اند که قابلیت کبد در ساختن کلسترول نوع LDL را مهار می کند.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند که مصرف روز افزون غذاهای گیاهی مثل جو خطر ابتلا به چاقی، دیابت، بیماریهای قلبی و مرگ و میر را کاهش می دهد و وزن را کاهش و موها را سالم و انرژی را افزایش می دهد.

جو برای سرد مزاجان مضر است از این نظر باید با شکر خورده شود.

مواد شیمیایی معروف به مهار کننده های پروتئاز که در دانه های گیاهی از جمله در جو وجود دارند، عوامل موجب سرطان را در بستر روده ها سرکوب می کنند و به این دلیل جو در ردیف مواد ضد سزطان قرار دارد.

مالت جو کمک به هضم غذا می کندو مغذی است و سینه را نرم می کند ، برای معالجه سوء هاضمه تجویز شده است.

ماءالشعیر سرد و تر است. مسکن حدت خون ، صفرا ، اخلاط سوخته و تب ها و امراض گرم است. حرارت باطنی را تسکین می دهد و حرارت کند و عطش مفرط را فرو می نشاند و برای سل، زخم های ریه، ذات الجنب، سردرد گرم و امثال اینها نافع است.

اگر ماءالشعیر با نصف وزن جو آن ، خشخاش کوبیده مخلوط و مانند حریره شود، برای سردرد گرم مفید است و با عناب ، سپستان ، انجیر و پرسیاوشان برای درد سینه و سرفه مجرب است.

شیره جو که آن را کشک الشعیر گویند سرد مایل به خشک است و غلیظ تر از ماءالشعیر است و برای اسهال صفراوی و مزاج های گرم مفید است و غرغره با آن برای ورم گلو و درد گلو نافع است.

سبوس مهم ترین راه درمان طبیعی یبوست به شمار می رود. جلوگیری از یبوست نیز از بروز بواسیر ، التهاب دیورتیکول (کیسه ای مدوربه اشکال و اندازه های مختلف است که در جدار داخلی روده ایجاد می شود)، سرطان کولون، شقاق، فیستول، شکاف بافت معده و عفونت های دستگاه گوارش (که غالباً در میان افراد مسن مشاهده می گردد) پیشگیری می کند.

بر اساس پژوهش های مختلف ، سبوس غنی ترین منبع غذایی فیبر و الیاف گیاهی محسوب می شود. این فیبر و الیاف را که بیشتر مواد سلولزی و همی سلولزی می باشد و مصرف آن موجب افزایش حجم مدفوع می گردد. افزایش حجم مدفوع عامل اساسی مبارزه با یبوست و بیماری کولون و پیدایش سرطان کولون می باشد.

خواص آرد جو

ضماد و آرد جو رادع است، ورم های سخت را تحلیل می برد، دمل های گرم را سر باز می کند و به تنهایی و یا مخلوط با هم وزن آرد جو و تخم پنیرک، برای سل ، ذات الجنب ، ورم های زیر بغل ، سینه ، پستان ، پشت گوش و سایر اعضا مفید است و ضماد آن با ریوند چینی برای ورم هایی که حرارت آنها در کمال حدت نباشد ، بسیار نافع است و با سرکه برای ورم های صفراوی و مخملک مفید است. اگر آرد جو نباشد ، جو مقشر را با آب و یا عصاره برگ های مناسب ساییده و استفاده کنید.

ضماد آرد جو با آب برای نقرس گرم و با آب گشنیز تازه برای تحلیل خنازیر و ورم های گرم سفت و ورم گلو نافع است.

آب پخته جو با سرکه برای جرب و خارش و آب برگ کاهو و نظایر آن برای سردرد ، ورم چشم ، باد سرخ و محکم کردن عضو شکسته نافع است. خوردن آرد جو با شکر غذای خوبی برای اطفال و مسکن عطش و التهاب است.

در آزمایشاتی که انجام دادند به این نتیجه رسیدند که هر چه بیشتر آرد جو را تصفیه کنند، یعنی بیشتر سبوس آن گرفته شود اثر شفابخش آن کمتر می شود. بهترین راه این است که جو با سبوس کامل به صورت آرد یا بلغور جو مصرف شود.

جو سفید کرده که اغلب در فروشگاه ها عرضه می شود، دارای آثار شفابخش کمتری به خصوص در رفع یبوست است. ولی به هر حال جو پوست کنده و بدن سبوس نیز از نظر مبارزه با بیماری های قلبی تا حدودی مفید است.

 مهم ترین خواص نان جو

در صورتی که نان جو کم نمک تهیه شود شامل جلوگیری از تولید چربی های زیان آور در خون، تنظیم فعالیت دستگاه گوارش، تعدیل فشار خون، تحریک انسولین سازی در بدن و کاهش قند خون، پاکسازی دیواره های معده و روده از ذرات آلوده کننده، مقابله با رشد تومور در بدن، جلوگیری از چاقی، حفظ شادابی و زیبایی پوست به علت وجود ویتامینهای گروه ب در آن و تقویت حافظه است.

امروزه جو به دلیل تاثیری که در پیشگیری، کنترل و درمان بیماری های غیر واگیر دارد، به عنوان «اکسیر سلامت» نیز شناخته شده است. کاربرد جو در تهیه سوپ و غذای تکمیلی کودکان نیز بسیار مفید است.

نان جو به دلیل وجود فیبر خود مقدار زیادی از آب بدن را جذب می کند، بنابراین مایعات و آب فراوانی باید نوشیده شود. این نان به دلیل غنی بودن از ویتامین های B به آرامش اعصاب کمک می کند.

نان جو ثقیل الهضم و سنگین است و نفاخ. اگر خمیر آرد جو را بگذارند که ترش شود و در دوغ حل کنند و یک شب بگذارند بماند و بخورند برای تسکین غلیان خون صفراوی ، تشنگی مفرط ، قی صفراوی، تب های گرم ، اسهال صفراوی و خارش بسیار مفید است.

نان جو در ایام روزه داری

نان جو همچنین  به دلیل وجود کربوهیدرات های پیچیده می تواند از بروز گرسنگی در ساعات روزه داری پیشگیری کند. بنابراین مصرف این نان در زمان سحر توصیه می شود.

خواص مهم دیگر نان جو

–  کاهش کلسترول خون

–  جو نرمی استخوان کودکان را از بین می‎برد.

–  جلوگیری  از سفیدشدن مو جلوگیری می‎کند.

–  جو برای کم خونی مفید است.

–  جو نرمی استخوان کودکان را از بین می‎برد.

–  برای رفع منافذ باز پوست و زیباشدن آرد جو را با آب خیار خمیر کرده به صورت ماسک روی صورت بگذارید.

–  برای درمان زخم‎های بدخیم آرد جو را با زرده تخم‎مرغ مخلوط کرده روی زخم بمالید.

–  برای رفع ورم پستان آرد جو را با سرکه خمیر نموده با روغن کرچک خمیر کنید به صورت ضماد بگذارید این ضماد برای ورم چشم و زیر گلو نیز مفید می‎باشد.

–  مداومت در خورن جو و نان آن باعث لاغری می‎شود.

–  برای رفع خارش‎های جلدی پوست آرد جو را در سرکه پخته بر پوست بمالند.

طرز ساخت ماسک جو دو سر

۲ قاشق چای خوری بلغور جو دوسر را با ۲ قاشق چای خوری عسل مخلوط نموده و چند قطره روغن زیتون و مقداری آب تصفیه شده (برای رقیق نمودن آن) را به آن اضافه نمایید.

مخلوط را به مدت ۱۵ دقیقه روی صورت گذاشته و پس از آن با آب سرد بشویید.

ماسک زیبایی جو دو سر روشن کننده و شاداب کننده پوست شماست.

هفته ای یکبار استفاده از این ماسک را به شما توصیه میکنیم.

منبع : نمناک

پرخاصیت‌ترین غذای دریایی میگو است

میگو یک غذای دریایی بسیار لذیذ و محبوب است که علاوه بر دارا بودن طعم فوق العاده به عنوان یکی از مواد غذایی پر خاصیت و سالم است که مصرف مداوم آن می تواند به کاهش بیماری های قلبی و خطر ابتلا به بیماری هایی همچون سرطان را کاهش دهد.

پرخاصیت‌ترین غذای دریایی!میگو (Shrimp) از غذاهای دریایی بسیار پرخاصیت بوده، بهبود عملکرد مغز، پیشگیری از آلزایمر، مبارزه با سرطان و بهبود خلق و خو از خواص میگو است.میگو از غذاهای دریایی بسیار پرخاصیت بوده، خواص و فواید مصرف آن نسبت به خواص ماهی بیشتر بوده، از ارزش غذایی بالایی برخوردار است. میگو بسیار کم کالری بوده و غذایی مفید برای افراد چاق محسوب میشود. پروتئین موجود در میگو ماده اصلی تشکیل دهنده آن بوده، همچنین اسیدهای امگا ۳ موجود در میگو که از نوع اسید های چرب غیر اشباع هستند، برای سلامت بدن و کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی در درون بدن بسیار مفید هستند، این نوع اسید های چرب از اجزای ضروری برای غشاء سلول مغز و بافت چشم نیز محسوب می شوند. از دیگر خواص میگو تقویت سیستم دفاعی بدن است. میگو به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارد از خطر ابتلا به بیماری برونشیت مزمن و ورم مفاصل پیشگیری می کند. در ادامه این مطلب برخی از خواص درمانی میگو گردآوری شده است.

میگو

میگو گونه‌ای از سخت پوستان آبزی است که در بیشتر آبهای جهان اعم از آب شور و آب شیرین یافت می‌شود. میگو یک منبع غذایی برای موجودات دریایی است. میگو از لذیذترین و مقوی ترین غذاهای دریایی محسوب شده، در کنار انواع ماهی میتواند جایگزین مناسبی برای مصرف گوشت قرمز باشد.

خواص میگو (طبیعت و خواص درمانی)

بر خلاف بیشتر ماهی ها، طبع میگو گرم بوده، خواص درمانی میگو نسبت به سایر آبزیان متفاوت است، برخی از مهمترین خواص میگو برای سلامتی به طور خلاصه عبارتند از:

از مهمترین خواص میگو تاثیر آن بر عملکرد مغز و افزایش قدرت یادگیری است. تحقیقات محققان نشان داده، عادت به مصرف هفتگی میگو و سایر غذاهای دریایی، از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در حقیقت اسیدهای چرب موجود در این ماده غذایی عامل موثری بر کاهش آسیبهای التهابی مغز است.از خواص میگو کمک به کاهش فشار خون است. میگو غذایی مفید برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا بوده، در صورتیکه با روغن و نمک کم طبخ گردد.میگو برای رفع کم خونی مفید بوده، مصرف آن برای زنان باردار مفید است.پروتئین موجود در میگو همانند سایر جانوران دریایی نظیر خواص ماهی تیلاپیا، به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می شود و برای گروه هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند این غذا گزینه مناسبی است .میگو سرشار از ویتامینهای گروه ب میباشد، از این رو مصرف آن برای درمان افسردگی و بهبود حالات روحی بسیار مفید است.مصرف میگو به دلیل املاح موجود در آن به ویژه سلنیوم در پیشگیری از بروز سرطان موثر است.یکی دیگر از آنتی اکسیدان های مهم موجود در میگو، آساتکسانتین نامیده می شود که رنگدانه رنگ اولیه در میگو را فراهم می کند و نشان داده شده است که به کاهش التهاب که عامل مهمی از پیری و بیماری است، کمک می کند.از دیگر خواص میگو کمک به بهبود و عملکرد بهتر غده تیروئید می باشد.

ارزش غذایی میگو

میگو منبع غنی از پروتئین و اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ ضروری برای بدن است. املاح و ویتامینهای موجود در این ماده غذایی مفید شامل عناصر معدنی سلنیوم، آهن، روی، فسفر و منیزیم و نیز ویتامین‌هایی مانند ویتامین د،و ویتامین های گروه ب میباشد. جالب است بدانید کلسیم، آهن، روی، منیزیم و فسفر میگو نسبت به سایر آبریان بیشتر است و از این رو ارزش تغذیه ای آن بسیار بیشتر ارزیابی شده است.جدول ارزش غذایی میگو

مواد و محتویات مقدار در ۱۰۰ گرم آب ۷۷ میلی گرم پروتئین ۱/۱۸ گرم چربی ۸ کلسترول ۱۶۳ میلی گرم قند ۹۱ میلی گرم انرژی ۹۹ کالری آهن ۱۹ درصد سلنیوم ۶۴ درصد ویتامین ب ۱۲ ۷۵ درصد فسفر ۵۰ درصد مس و ید ۳۰ درصد

عوارض میگو (توصیه های پزشکی و موارد احتیاطی منع مصرف)

توصیه می شود، بیمارانی که کلسترول بالایی دارند و یا تحت کنترل دارویی هستند، از زیاده روی در مصرف میگو پرهیز کنند.میگو دارای موادی به نام پورین است که می‌توانند در بدن به اسیداوریک تبدیل شوند. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود کنند یا از مصرف آن خودداری نمایند.مشاهده شده است، برخی از افراد واکنش های خفیف آلرژیک نسبت به میگو دارند که ممکن است به صورت گرفتگی بینی، خارش پوست، سوزش دهان، درد شکم و حالت تهوع بروز کند.لازم به ذکر است میگو به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع، خیلی زود فاسد می‌شود و چون سیستم گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد، فساد از ناحیه اتصال سر به بدن است. بنابراین هنگام تهیه آن از محلهای مطمئن خریداری نمایید.

منبع/ستاره