میوه بـه یا بهی دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و تقریباً گس دارد. در ادامه با خواص میوه به، این میوه ارزشمند بیشتر آشنا شوید. به سرشار از ویتامین های آ و ب، و املاح آهکی و تانن است. به دارای پروتید، گلوسید، لیپید و آب است و صد گرم آن تولید ۱۱۲ کالری انرژی می کند. این میوه مقوی معده و متوقف کننده اسهال های ساده و خونی است. در ورم حاد در روده ها، خونریزی های قاعدگی و بواسیری، اثر بسیار موثری دارد. به ضمن تقویت اعمال دستگاه گوارش، مخاط و سرفه کاملاً موثر است. دم کرده برگهای به برای تسکین سرفه شهرت فراوان دارد.وقتی به پخته می شود بو و طعمی بسیار خوش دارد. برای کمپوت مناسب است و بصورت مربا و مارمالاد نیز کاربردی عالی دارد. درخت به درختی است از تیره گل سرخیان، جزو دسته سیبها که پشت برگهایش کرک دار است. آنرا در سراب و میانه، هیوا، در رامیان و کتول، شغال، در لاهیجان و دلیجان و رودسر، توچ و در رامسر و شهسوار، سنگه مینامند. درخت به، در خاکهای خشک و خیلی آهکی خوب نمی روید و نیازمند به خاک ژرف است.

انتخاب و انبار

تا آنجا که می توانید درشت ترین این میوه را انتخاب کنید چون اقتصادی تر و برای استفاده بهتر می باشد. به ممکن است سبز کم رنگ مثل سیب Granny Smith یا مانند یک سیب طلائی زرد باشد.معمولاً به اول فصل سبزتر و به آخر فصل طلائی تر می باشد اما هر دوی آنها آماده طبخ هستند. اگر آن را خارج از یخچال نگهداری کنید بعد از یک هفته شروع به خراب شدن می کند. پیشنهاد می شود به همانند سیب را در یخچال نگهداری کنید اما برای جلوگیری از فساد آنها را داخل چیزی بپیچانید. این میوه درون یخچال تقریباً به اندازه سیب دوام پیدا می کند.

شستن به

به های عطری کوچک تر دارای پرزهایی روی پوستشان هستند که پس از شستن میوه به راحتی از بین می روند. مانند سیب و گلابی به را نیز می توان پوست کند و هسته آن را خارج نمود. با این حال بهتر است به را از درازا به دو نیم تقسیم کنیم بعد با قاشق هسته ها را خارج نمائیم چون محل هسته ها در به عمیق تر و گردتر از جای هسته ها در سیب یا گلابی می باشد. طبخ به موجب بهتر شدن طعم آن می شود.آنها را در شربت با ادویه هایی نظیر هل و دارچین یا با پوست لیمو و پرتقال بپزید.برای بهتر کردن کمپوتها آلو یا زردآلو خشک به آن اضافه کنید یا همانند سیبها آنها را نیز بپزید اگرچه پای به طعمی اکتسابی دارد.

انواع به

گونه های زیادی به وجود دارد که فقط دوتای آنها قابل توجه است. به معطر:شکلی بیضی با انتهای مخروطی دارد. پوست آن نرم، زرد و دارای گوشت سفید است. آناناسی:تاحدی شبیه گلابی برآمده است. پوست آن بعد از رسیدن تبدیل به زرد می گردد. گوشت میوه زرد با طعم خفیفی از آناناس است.

عقاید مردم در مورد میوه به

در زمان قدیم، زنان دانه به را می کوبیدند و در مقداری آب خیس می کردند و از لعاب به دست آمده ی آن، برای لوله کردن مو و صاف نگه داشتن آن استفاده می نمودند.

در یونان، افراد به عنوان تشریفات ازدواج از میوه به استفاده می کردند. آنها میوه به را به طرف ارابه عروس و داماد پرت می کردند. آنها بر این عقیده بودند که میوه به نشانه ای از باروری است و آن را به الهه عشق خود تقدیم می کردند.

در روم یکی از طبیعی دان ها، میوه به را با نام های سیب طلایی، سیب گنجشکی و همینطور سیب مست خوانده بود.

یک نظریه در مورد به این بود که اگر زنان باردار میوه به را زیاد بخورند، بچه آنها نابغه خواهد شد.

به علت آنکه میوه به دارای خاصیت اسیدی است، در کشورهایی مثل آلمان و آفریقای جنوبی که غذاهای چرب بیشتر می خورند، شناخته شده است.

اروپایی ها بر این باورند که میوه به، به هضم گوشت کمک می کند، به همین دلیل با گوشت های چرب، به سرو می شود.

مواد مغذی موجود در به

میوه به دارای مقدار زیادی فیبر غذایی، پتاسیم ، قند و ویتامین C می باشد. این میوه فاقد چربی است.

به طور کلی، یک عدد میوه به با وزن ۹۲ گرم، دارای ۵۲ کیلوکالری، ۰.۳۷ گرم پروتئین، ۰.۰۹ گرم چربی ، ۱۴.۰۸ گرم کربوهیدرات ، ۱.۷ گرم فیبر و ۰ میلی گرم کلسترول می باشد. بیشترین املاح موجود در به، پتاسیم و فسفر و کمترین آنها روی است. بیشترین ویتامین ها در به، ویتامین C و بعد از آن ویتامین A می باشد.

در برخی نقاط جهان دانه های به را خشک می کنند و به همراه مقدار کمی آب می پزند که به عنوان داروی سرفه کاربرد دارد.

منبع : نمناک